Leven in de kolonie

Eind mei reisde ik naar een klein onbewoond eiland voor de kust van Ierland. Jasper, Frédérique en Maarten en ikzelf – ook bekend als Brave Happy Puff – gingen samen op dit grootse avontuur. We hebben een leuke week beleefd met hard werken, veel lachen en een groot aantal fantastische fotomomenten.

Dit eiland is met 89 hectare één van de grootste zeevogelreservaten van Ierland. Jan-van-genten (Morus bassanus) broeden hier met duizenden (vandaar de guano) en worden vergezeld door Alken (Alca torda), Zeekoeten (Uria aalge), Drieteenmeeuwen, Noordse Stormvogels (Fulmarus glacialis) en nog veel meer vogelsoorten. Een primeur voor mij was de Kuifaalscholver (Phalacrocorax aristotelis) en nog belangrijker… de Atlantische Papegaaiduiker (Fratercula arctica).

Ik wilde al jaren papegaaiduikers in het wild zien. Deze zeer fotogenieke, grappige en verrassend kleine vogels (ongeveer 25 cm hoog) hebben iets speciaals. En raad eens… daar zat ik dan, op slechts 1,5 meter afstand verwijderd van drie papegaaiduikers, genietend van een late namiddagzon. Een bijna magisch moment!

Hoewel het aantal vogelsoorten en hun dichtheid zeker indrukwekkend was, maakte het eiland zelf de meeste indruk. De ruige omgeving van de Atlantische Oceaan, de plantendiversiteit en de geschiedenis en monumenten maken dit een echt pareltje. Er ronddwalen met slechts drie andere mensen en alleen het geluid van de oceaan, het geschreeuw van duizenden vogels en enkele nieuwsgierige zeehonden als gezelschap… voeg er een prachtige zonsondergang aan toe en je snapt het idee!

Het was geweldig om meerdere dagen achter elkaar op één onderwerp te kunnen focussen. Je waagt je echt aan meer creatieve vormen van fotografie, speelt met verschillende lichtomstandigheden en je hebt meer tijd om te observeren en te leren over je onderwerpen. Al kwam ik er 5 kg lichter vandaan – ondanks genoten te hebben van het uitstekende pub eten – vanwege de fysieke uitdaging en het gebrek aan slaap 🙂

In het midden van een vogelkolonie staan ​​kan soms overweldigend zijn. Het grote aantal vogels en vogelsoorten geeft een gevoel van chaos, zij het georganiseerd. Dit maakt je als fotograaf enigszins in de war over wat je in het frame moet opnemen: enorme aantallen vogels versus een intiem portret van slechts één. Daarom hoop ik dat je geniet van mijn kijk op het leven in de kolonie!