Vitamine N
Ken je dat? Druk met van alles. Geleefd worden in plaats van zelf leven. Daar ben ik uiteraard vooral zelf debet aan. Vaker nee zeggen is iets wat je in theorie zou kunnen toepassen. Werk ik aan.
Enfin, tijd voor de pauzeknop! Super fijn dus dat ik al maanden lang een weekend had gereserveerd voor kwaliteitstijd met een goede vriend. Eén die ik ook al 1,5 jaar niet gezien had. Doel: eindelijk bijpraten. Voor de verandering niet binnen, maar buiten, tijdens een trektocht over de Veluwe. Van station Nunspeet al kronkelend over gebaande paden naar Station Apeldoorn. Halverwege een overnachting in een blokhut geboekt en gaan met die banaan.
Slechts nieuws: de weersvoorspelling. Regen en niet zo’n beetje ook. Goed nieuws: we zouden er voor gaan, ongeacht ons energiepeil, het weer, zwart wordende vingers, windkracht 6 en 40 mm regen. Dat viel dus wel mee, want het was uiteindelijk heerlijk weer. Er lag op deze zaterdag in maart zelfs een mooi pak sneeuw. Verse wolvensporen, knisperende geluiden onder je schoenzolen, magische schitteringen en een heerlijke stilte.
Kijk, dat is nog eens terug naar… ja, naar wat eigenlijk? Geen to do-lijstjes, geen telefoon, een lager tempo, alleen focus op 46 km en dan nog niet uitgepraat zijn. En die natuur? Die speelde daar toch een verdomd belangrijke rol in. Wat beroepsdeformatie nagelaten (oprukkend pijpenstrootje op de Noorderheide, onduidelijke wayfinding in het Elspeter bos, topervaring als natuurvorser in het Kroondomein) was het vooral genieten van de verschillende landschappen, bijzondere ontdekkingen en het gebrek aan prikkels. Tel daar dan ook nog eens die wolvensporen bij op, net als een langsvliegende Zwarte Specht, onderweg met je kookstelletje een bakkie koffie regelen, wegsoezen bij een ronkende houtkachel, de volgende ochtend met hernieuwde energie als eerste in het bos zijn en de kick van de bus toch links laten liggen in het laatste stukje richting bebouwde kom. Genieten dus.
Conclusie: vitamine N werkt. Ik kom het alleen op het vergoedingen overzicht van mijn zorgverzekering niet tegen en de terreinbeheerders verdienen niets aan mijn overnachting, de pizza en mijn vervoer via de NS. Terwijl: ooit… toen er een epidemie was en de natuur als enige bestemming open was. Toen vonden we de natuur allemaal opeens heel belangrijk. En nu? Sla de gemiddelde krant over of luister naar een politiek debat en ik hoor vooral het woord ‘ingewikkeld’. Welnee, ga gewoon weer eens lekker wandelen buiten. Plaatst alles vanzelf weer in perspectief!
