Pura vida!

Roodoogmakikikker, brulapen, brilkaaimannen, pijlgifkikkers, toekans, neusberen en ara’s. Al van jongs af aan roept de naam ‘Costa Rica’ magische beelden op. Verdiept in ‘De grote dierenatlas’ van mijn ouders las ik over tropisch regenwoud op ongeveer 9000 km afstand, exotische beestjes en ongerepte wildernis. Onnodig te zeggen dat deze bestemming hoog op mijn bucketlist stond en het [voeg hier een superlatief in]!!! was om in januari van dit jaar de ‘rijke kust’ te kunnen bezoeken.

Costa Rica is een werkelijk spectaculair land met geweldige fotomogelijkheden voor wilde dieren, vriendelijke mensen, makkelijk zelf rondreizen, een goed ontwikkelde infrastructuur en schijnbaar meer Italiaanse restaurants dan in enig ander land buiten Italië. Het klinkt misschien raar, maar het leven op het platteland deed me sterk aan Roemenië denken. De kleine boerendorpen verspreid over het landschap – zij het met een veel weelderigere en groenere vegetatie – hebben dezelfde sfeer en mensen lijken dezelfde manier van leven te hebben. Allemaal goede dingen!

Aan de andere kant kwam ik al behoorlijk ziek aan, ondanks het feit dat ik tijdens onze tussenstop in de VS veel exotische vrij verkrijgbare medicijnen had ingeslagen. Ik zal je de grafische details besparen, maar het energieniveau was behoorlijk laag … Het was een frustrerende ervaring om niet 100% fotografisch alles te kunnen geven, ondanks het feit dat meerdere pijlgifkikkers rondsprongen. Gelukkig voorzag een lokale huisarts mij van een goed gerichte injectiespuit… en verder ging ik weer 🙂

De overvloed en diversiteit aan planten en dieren is gewoon overweldigend. Het is fantastisch om hier soorten te observeren die je nog nooit eerder hebt gezien. Dit was mijn eerste fotografiereis naar tropische regenwoud en dat bracht zijn eigen uitdagingen met zich mee. Omdat we uit Nederland komen – waar we allebei veel regen en bos hebben, maar niet gecombineerd – was het verfrissend om nieuwe vaardigheden te leren. Alhoewel ik echt genoten heb van mijn Canon 5D MK III (zijn mogelijkheden bij weinig licht en de weersbestendige eigenschappen) was het vaak nog een uitdaging om je onderwerp ​​duidelijk in beeld te krijgen tussen die dichte vegetatie. Een goede voorbereiding is vaak de sleutel en daarom beveel ik graag het e-boek ‘The Guide to Tropical Nature Photography’ van Gregory Basco en Glenn Bartley aan. Zeer nuttige inzichten, hoewel de lay-out naar mijn smaak een beetje te storend was.

Het absolute hoogtepunt voor mij (zowel qua ervaring als fotografie) was ‘s nachts de jungle in, wat ik deed wanneer ik de kans kreeg. Je kunt niet alleen verschillende soorten zien, zoals Fer-de-Lance (Bothrops asper), Mouse opossum (Marmosa spec.), Heel veel amfibieën, insecten, spinnen, vleermuizen en heb ik al heel veel amfibieën genoemd? Maar je wordt ondergedompeld in een hele nieuwe wereld van bezienswaardigheden en geluiden. Het was geweldig om te experimenteren met een opstelling die bestond uit mijn statief, een 100 mm lens en meerdere aangepaste zaklampen.

Doordat Costa Rica al decennia lang een goed ontwikkelde vakantiebestemming is, betekent dat je soms wat harder moet zoeken naar dat afgelegen regenwoud en de ongerepte wildernis die ik eerder noemde. Een op zich logisch gevolg, maar van te voren wat naïviteit aan mijn kant. Het zien van zeventigjarigen Amerikanen met looprekken in de jungle – alhoewel inspirerend op een bepaalde manier – zwakte mijn gevoel voor avontuur enigszins af 🙂 Sommige delen (zoals Monteverde & Manual Antonia bijvoorbeeld) kunnen volledig overspoeld zijn door toeristen, ook al zijn de mogelijkheden om we wilde dieren te bekijken goed. Het hangt natuurlijk allemaal af van wat je uit de ervaring wilt halen, maar ik gaf de voorkeur aan de rustigere laaglanden in het noordoosten van Costa Rica (met zowel primair als secundair regenwoud) en de indrukwekkende delta van Tortuguero (die ook erg druk kan zijn, maar we waren buiten het broedseizoen van de zeeschildpadden).

Dit is een land waar ik me echt thuis voelde. Met meer dan 25% van Costa Rica als beschermd gebied, is er nog veel meer te zien en ik kijk er zeker naar uit om terug te keren. Pura vida!