Paardenhaar, wezels en heksen
Ik bracht afgelopen kerst door met mijn vrouw en schoonfamilie in Roemenië. Tussen de familiebezoeken door, winterslaap naast de tegelkachel en uitgebreide diners, maakten we een korte trip naar een boerderij van één van de buren. Wat ik daar tegenkwam, was het begin van een verhaal, van Roemenië tot het VK en zelfs de rest van de wereld 🙂
Bovenstaande foto toont een gevlochten deel van een paard haar manen. Niets bijzonders zou je zeggen! De eigenaar van het paard vertelde ons echter dat hij noch iemand anders het vlechten deed. Hij vertelde ons zelfs dat het een ‘nevastuica’ of wezel (Mustela nivalis) was, die ‘s nachts op het paard klimt en vlechten maakt terwijl het paard volledig onbeweeglijk staat.
BAM! Ik was verbijsterd en vroeg me af of ik te veel van de lokaal geproduceerde ‘palinka’ had genoten. Ik vroeg hem het te herhalen om er zeker van te zijn dat ik het de eerste keer goed hoorde. Een lokale legende vertelt over een heel lui jong meisje dat de wol niet wilde spinnen. Hierdoor was ze vervloekt om de eeuwigheid door te brengen in de vorm van een wezel. Omdat de enige manier om van de vlecht af te komen, is om deze af te snijden, zou je de wezel mogelijk van streek kunnen maken, waardoor hij terugkeert en het paard bijt. Als ze een spinnewiel en wat wol in de buurt van de nevastuica zet, gaat ze voorgoed weg…
We hadden geen draaiend wiel en ik betwijfelde, hoewel het geweldig klonk, of een wezel ‘s nachts rondging om ervoor te zorgen dat de lokale paarden er mooi uitzagen. De vlecht bestond echter uit een nette driestrengs structuur en zag er uit alsof hij door iemand of iets was gemaakt. De beschrijving die hij van de nevastuica gaf, paste precies, en hij vond regelmatig restanten van dode ratten rond de boerderij. Resten die hij toeschreef aan de wezel op zoek naar een lekker tussendoortje. Ik overwoog een mogelijke link met de relmuis en verliet verbaasd de boerderij.
Terug in Nederland begon ik rond te vragen en op internet te surfen naar aanwijzingen. Blijkbaar trof een vergelijkbaar fenomeen het VK in 2009, wat wijdverbreide angst veroorzaakte over mogelijke dieven en zelfs hekserij. Blijkbaar wordt in het VK en de VS de legende een beetje anders verteld: als de manen van een paard ‘s morgens zijn ingevlochten, hebben feeën of heksen hem ‘s nachts bereden. In andere delen van de VS wordt het manenvlechten geassocieerd met Sasquatch, terwijl het in Colombia ‘El Duende’ is en in Normandië een soort hobgoblin.
Daar ga je dan! Ik had je niet te veel beloofd in mijn overdramatische inleiding tot dit verhaal, toch? Een echt wereldwijd fenomeen met tal van buitenaardse verklaringen die de ronde doen. In andere media beschrijven paardenbezitters dit fenomeen allesbehalve als bovennatuurlijk. Paarden veroorzaken dit zelf aan hun eigen manen, door tegen elkaar of tegen een hard oppervlak te wrijven. Klinkt logisch, maar wat is daar nou leuk aan!
Mysterie opgelost? Stuur me alstublieft je mening en ik zal ze aan dit artikel toevoegen!
Update 13-03-2013: Bogdan uit Boekarest nam per mail contact met me op en vertelde dat zijn verloofde vroeger werkte in een Roemeense kinderboerderij, die naast pony’s ook enkele wezels bezat. ‘Het was een normaal gezicht om te zien hoe de wezels de pony’s beklommen en hun manen begonnen te bewerken (niet zozeer vlechten, als draaien en in de knoop raken). Het gebeurde meestal overdag, als de dieren op het erf waren.’ Helaas geen foto’s of video’s tot nu toe, maar hij beloofde me wat beeldmateriaal te sturen als hij de kans kreeg. Bedankt Bogdan!
Update 3-12-2013: nog steeds geen hard bewijs, maar Mario uit Guatemala meldt dat hij de vlechten zag toen hij opgroeide. Een interessant detail is dat het altijd de merries waren, nooit de hengsten en dat het ook alleen als ze drachtig waren. Dit mysterie werd toegeschreven aan El Duende…
